Gisteren om half 2 's nachts naar bed gegaan en vanochtend om 5 uur opgestaan waarna we direct gebeld werden door tante Esther met de vraag op tijd klaar te staan.
Met Yuri, oom Koen Maitimu, oom Yohanis en zijn vrouw tante Esther Maitimu (Oom Koen en oom Yohanis zijn broers en volle neven van Usi Alida/Lin, dochter van de 1e vrouw van papa).
Om 5.30 uur stond de de familie met de bus (taxibusje)op ons te wachten om richting Tehuku te gaan alwaar we met de speed, 2-motorige boot, naar Manipa zouden varen. Vanwege het getij en het rustige water moesten we vroeg met de boot vertrekken en konden we niet al te lang op Manipa blijven.
Bung Pietje, broertje van tante Esther,reed het busje en ik werd behoorlijk misselijk. Een en al kronkelweg omhoog en weer naar beneden en dat alles in het donker.De bootreis viel reuze mee, het water was kalm en de boot klapte er niet zo hard op, en voorbij Ceram zagen we in de verte Manipa al liggen.Vanaf de kust zien we al diverse islamitische dorpjes (hun masjid/kerk steekt erboven uit) en we varen voorbij een geweldig mooi eilandje waar geen mens leeft, met een kleine inham en spierwit zand, waarbij we van tante Esther en oom Koen te horen krijgen dat het de plek was waar papa altijd met de prauw naartoeging om tepicknicken. Da's pas een 'bounty gevoel'!!!
Eenmaal aan land gaan we eerst door een moslim dorp, Tomalehu Barat, en vervolgens komen we in Tomalehu Timur.Ons dorp.
Er stroomt een kleinbeekje tussendoor dat de 2 dorpen scheidt.
Bij tante Lo(dia) Maitimuaangekomen ben ik direct gaan liggen. De warmte, de reis, niet eten, de indruk,alles werd me iets te veel. Mij zullen ze zeker niet vergeten want ik heb toch gespuugddaar!!! Nadat we gegeten hadden (ik een paar happen rijst) knapte ik direct op. Gelukkig maar. Wil wel alles in me opnemen want we zijn er maar zo kort...
We praten daar met diverse mensen, voornamelijk met de familie van Maitimu, die papa, bung Tinus, mama en Boetje nog kennen en dan zien we de restanten van de kerk
waar papa en wij veel geld voor hebben opgehaald. De fundering ligt er nog, de pilaren staan er nog en de buitenmuur deels. De rest is tijdens de kerusuhanverwoest.Om te huilen....
Later brengen ze ons naar de grond van papa. Niemand mag daar iets planten of neerzetten, alleen de nazaten van de familie Ramschie. onze familie dus en het wordt door hen 'bewaakt'.
Het heeft de grootte van een voetbalveld en er staan o.a. veel sagobomen en sagerubomen op. Men mag er wel van oogsten want anders gaan de bomen kapot. Er komt heel veel op ons af en we zijn er, ik zeker, stil van.
Van iedereen afscheid genomen en samen met oom Tom Maitimu (jaaaa, Usi Alida heeft heel veel familie en allemaal kennen ze Moelia!!) varen we terug. Al met al iets meer dan 7 uur gereisd om 4 uur op het eiland te verblijven. Van die 4 uur was ik zeker 1 uur totaal van de kaart maar ik had het voor geen goud willen missen en Yuri (ondanks dat hij niet kan zwemmen en best gespannen was) en Joeri ook niet!
Terug in het hotel niet gauw erna als een blok in slaap gevallen om de volgende dag met veel spierpijn van de bootreis op de staan.