Waai, Tulehu en Natsepa

zondag 18 oktober.
Vandaag met Yuri, Joeri en Marenz (vriend van Yuri) naar Waai gegaan. Daar zijn heel grote
morenen die, als je ze rauwe eieren geeft, naar je toe komen. Erg glibberig hoor!
Joeri en ik hebben ze allebei vastgehouden maar het is niet mijn hobby hoor!
Wel een groot contrast: grote vissen en alen zwemmen daar en ietsje verderop staan ze
zichzelf te wassen, wassen de vrouwen de kleding en zwemmen veel kinderen.
Waai is tijdens de oorlog helemaal afgebrand maar er is intussen gelukkig alweer veel
opgebouwd. Overal zijn ze daar trouwens mee bezig: wegnet wordt verbeterd, scholen worden
herbouwd. In Waai nog gesproken met tante Fien Matakena uit Den Haag. (Conny, ze kent jullie ook)
Na Waai naar Tulehu. Daar zijn warmwaterbronnen en die zijn WARM!!!
In 1 van die bronnen kun je gemakkelijk een eitje koken in no time. Ook daar zijn we in een 'bak mandi' geweest. He was er wel erg druk maar schijnbaar is dat elke zondag zo omdat het water helend werkt. Joeri ging kopje onder, ik alleen met mijn benen.
Daarna op naar Natsepa. Ook daar was het druk maar wij vonden gelukkig een rustig plekje
verderop.
Bij toeval(alweer?)een 'Bambu gila ceremonie' meegemaakt. Is in 8/9 jaar niet vertoond.
Heel bijzonder om mee te maken.De jongens waren echt in trance.
Voor het eerst gezwommen in zee. Voelde wel dat ik bekeken werd want ik was de enigste
(ja, echt waar want ik heb nog om me heen gezocht) in bikini en dan was het nog wel een
tankini!!
De roedjak was daar idd. veel lekkerder dan elders.
Zit nu al meer dan een uur in de 'snelle' warnet en Joeri ergert zich ziek aan het
systeem hier. Ach ja nog een weekje dan is hij alweer aan het werk en dan denkt hij
aan de slakkeverbinding hier en verlangt hij er weer naar...of niet???!!

Ps. Joeri schrikt zich nu rot: er loopt een muis langs hem terwijl hij met Heidi belt hihihi!!!

Santai beach

zaterdag 17 oktober.
Vandaag gehangen en gekletst met de familie en 's middags gingen oom Edy , tante Aké,
Yuri en ik me de motor naar Latuhalat (klein uurtje maar hoor) terwijl de rest van de
familie met Joeri met het busje ging. Op naar Santai Beach.
Onder anderen de dorpen Latuhalat en Alang hadden geen last van de 'Kerusuhan'/oorlog
en dat kun je goed zien want de huizen daar zijn voor Maluku begrippen erg mooi. Daar wonen ook geen moslims.
Het was erg rustig op Santai beach, erg mooi strand en we hebben daar ook roedjak (div. verse vruchten met palmsuiker, gemalen pinda's en rode peper) gegeten, ik ofcourse zonder de rode peper,maar allemaal zeiden ze dat het op Natsepa veel lekkerder was, alleen het water is erminder mooi en het is er erg druk.
Het was erg rame2 (gezellie) met z'n allen.
Morgen komen we er achter of de roedjak elders lekkerder is... Vannacht rond 3 uur wakker geworden van de regen. 2e bui in 1 1/2 week tijd. tjongejonge wat veel!!!

naar familie en vrienden

vrijdag 16 oktober.
Na gisterenmiddag en avond uitgerust te hebben zijn we vanochtend met de ojek naar
Gunung Nona gegaan. Vermogen van een ojek is 125 cc en als ze er geen geld mee hoeven te verdienen,
noemen ze het een motor. Max.vermogen van de politie is 150 cc!!
Ze rijden dus allemaal op brommers...
Nou Alfred, ze zien je al aankomen met je 1150GS,hahaha maar
ze zijn heel snel en heel wendbaar dus ik denk toch echt dat menig nederlander het
van ze verliest qua behendigheid.


Oom Yohanis' kleinkind was jarig en we waren uitgenodigd.
Het is wel lekker daarboven op de berg.
De beste man heeft wel niet veel maar hij woont op een hele mooie plek
onder de bomen waar veel schaduw is.
's Middags terug naar het hotel waar Yuri en Joeri gingen slapen en ik me
voor het eerst liet verwennen in de spa aan de overkant, Bambu Kuning.
Ik houd niet van dat gefriemel aan mijn lijf maar ik had behoorlijk veel
spierpijn.Bij de receptie vertelde ik dat, als ik het niets vond, ik eerder weg ging maar
wel gewoon betaalde. 1 vol uur traditional body massage: 125.000 Rp (oftewel 9 euro!!!)
Nou dan kost weglopen me de kop ook niet!
Ben het volle uur gebleven en lekker dat het was! Terug in het hotel tegen Joeri gezegd
dat hij ook moest gaan.
Weer zo'n toeval: bij de receptie stond bung Yunus achter ons.
Was op zoek naar een goedkoop maar goed hotel en had gehoord van guesthouse Mulia.

's Avonds naar Kuda Mati gegaan waar we logeerden bij tante Ak'e en oom Edy Kaipaty,
familie van Ronald Matulessy. Lekker papeda sagu gegeten en Ik ging vroeg naar bed terwijl
Joeri met de jongens tot 4 uur 's morgens voetbal keek. Tja, ieder z'n eigen ding: tis maar
goed dat ze hier geen Bartje hebben!!

naar Buru en terug

Gelukkig: een Warnet gevonden met en snelle verbinding maar met weinig licht dus sorry voor de spel/schrijffouten.

Gisteren met de express Bahari 2 naar Buru gevaren. We gingen al om 8 uur het hotel uit om de boot te halen die om 9 uur zou vertrekken en uiteidenlijk vertrok de boot iets voor 10 uur. elastieken tijd!!! 3 1/2 uur op de boot: ging snel! Zijn langs Manipa gekomen en als je bij het einde van Manipa komt, kun je Buru al zien. Vanwege de deining heb ik meerendeels op het dek gestaan terwijl Joeri beneden sliep. Verbaast me niets want hij gaat gemiddeld tussen 2 en 3 uur naar bed en slaapt graag uit terrwijl ik om 7 uur 's morgens al klaarwakker ben.

De afgeladen boot boot meerde aan in Namlea Daar aangekomen werden we opgewacht door Gerson die voor ons een hotel, hotel RARA, had geregeld. Met AC en pot gelukkig! Daar voor het eerst in 1 1/2 week gewone koffie gedonken. Geen senseo maar toch!!

Na ons opgefrist te hebben, gingen we naar een restaurant om vervolgens richting Waipotih te gaan, waar oom Otis en tante Mina Salasiwa vandaan komen. De rit was erg mooi: wuivende palmbomen, witte stranden, kinderen die in de riviertjes aan het spelen waren. Alleen de WEG!!!! De helft van de rit was niet geasfalteerd;m.a.w. een een al krater en gat. En dat berg op berg af. Een klein ritje van 1 1/2 uur..... Daar naar Njong Wim en familie gegaan. Joeri kent hen allemaal omdat hij met hen omging in 2001 tijdens de onlusten. Ze verbleven toen op Ambon in een vluchtelingenkamp.Gepraat en gedronken en foto's gemaakt van iedereen en van de kerk waar Jany gaat trouwen en daana teruggegaan naar Namlea.

Ook op Buru heb ik gespuugd, net als op Manipa. Lekker hoor die autoritjes!!

Nadat ik af werd gezet bij het hotel ging Joeri met Gerson en Yuri naar andere familie van Oom Otis. Had ik echt geen energie meer voor.

bij de weg: in Nederland moet ik echt afkicken!!! Men is hier gewend om standaard kilo's suiker in de thee te doen als je alleen maar een kopje thee wilt drinken. Suikerzakjes kennen ze niet.

Verbaast me niets dat veel mensen hier een slecht gebit hebben.Tandarts hoef je hier ook niet te worden want de mensen kunnen het toch niet betalen.

O ja, wat ook erg grappig is: men heeft geen gordels om in de auto en als op een brommer/odjek zit, moet je overdag een helm op ('s avonds maakt het niet zo uit als je achterop zit) MAAR: de helm hoeft niet vast ?! Safety first???Hahaha....

Amatoooo van Joeri(die hiertegenover met de foto's bezig is) en van moi!

Ps. Heb de mensen hier toch maar weer duidelijk gemaakt dat wij uit Holland niet rijk zijn!!!Hihi

dagje souvenirs kopen

Vandaag lekker geshopped. Alles is nep!!! Dolce and Gabbana schoenen voor 5 euro,Gucci shirt voor 3 euro.......

We zitten nu in Amplaz (Ambon Plaza), net zo groot als Cityplaza alleen drukker.

Weer is het bloedjeheet but that's the way it is. Zitten nu in een 'Warnet' waar je gelukkig sneller kunt internetten. Net samen met 'Ventje' (jaja, zo heet hij!/ Naomi, ken je hem nog? Hij kent jou wel!! en nog velen hier dus datang kumbali tjepat tjantik!!) en Yuri en Joeri naaf KFC geweest nadat we wat kleine dingetjes voor at home hebben gekocht.Alleen gehaald wat 'geen merk' heeft . m.a.w. asli/orgineel.

Bij Ambon Jazz Plus(ook daar viel het licht uit!!!) bung Gerson ontmoet en met hem gaan we morgen op Buru rondtrekken. Hij heeft destijds bij Joeri en Heidi in Nieuwegein gelogeerd. Niet met hem afgesproken en ziedaar.Hoera!!

Deze dagen zijn vol van toevallige ontmoetingen. Hoewel toevallig??? Meant to be!

Gister via HP van Henri (nee, geen harde politiefilm maar handphone...) gesproken met Nonna Ferdinandus. Als het goed is treffen we hen hier op Ambon.

Hoop morgen op tijd te zijn voor de boot naar Buru. Hoeven in ieder geval niet met de auto over de berg.

Amatooooooo, Atta en Joeri aan jullie allemaal en een dikke kus!

Heb nog aan Ventje gevraagd wat hij op een dag verdient: als hij 'gewoon' werkt, verdient hij ca. 50.000 rp en als hij heel hard werkt 60.000 rp, das dus 4,20 euro per dag. Aan de andere kant kost een rijstmaaltijd voor 3 personen daar ca. 7 euro!

Ambon Manisé: ambon impressie

Het is vandaag maandag 12 oktober.
Een korte impressie van ons van Ambon manisé tot nu toe:
Het is hier erg warm en vochtig. Zelfs de mensen hier vinden het heet dus dat zegt wel wat.
We gaan maar mee met de flow, doen alles in de eerste versnelling en voor mij is dat heel moeilijk maar het is niet anders.
Ze rijden elkaar hier als gekken links en rechts voorbij met ojeks/ brommertaxi's, oto penumpans/ bustaxi's, mobil/ taxi's, en betjaks/ fietstaxi's. Of ze kennen de verkeersregels niet of ze houden zich er gewoon niet aan. En dan kom je er ook weer achter dat er in Holland geen bergen zijn!!!
Het leeft hier echt 24/7.
Overal is er eten te koop. In elke straat staan wel warungs, kraampjes, waar je o.a. snacks, rijst, frisdrank, vis, minjak voor de brommero.i.d. kunt kopen.
Overal ligt ook afval. Dat vind ik wel erg hier: alles wordt maar op straat gegooid!!
Prullebakken kennen ze hier niet maar bij regelmaat wordt het vuil verzameld, op een hoop gegooid en vervolgens verbrand:en weg is het.
Ook hebben ze hier open riolen maar ik ruik en merk er nix van en ik stoor me er ook niet aan. Er is teveel om naar te kijken dus dat valt me al niet meer op. Volgens Joeri is het echt veel schoner dan toen hij ging met de oorlog: het vuil was toen hoger dan hij lang is.
Stroom valt hier dagelijks uit en als het 's avonds gebeurt, zit je gewoon een paar uur of soms de hele avond in het donker. Ons hotel heeft gelukkig een eigen generator, just incase...
Dan is er weer geen stroom in Karang Pandjang en wel in Lorong Andr'e. Dan weer geen stroom in Gunung Nona maar wel in Air Slobar en zo gaat het maar door.
Als we in Karang Pandjang,bij Oom Salmon, of in Gunung Nona,bij Oom Yohanis, of in Lorong Andre,bij tante Ake zijn, is het erg relaxed en rustig. Dan wens je dat je hier nog een paar maanden kunt blijven totdat je naar het toilet moet of wilt douchen (hoewel tante Aké, naar eigen zeggen op aandringen van 'hollandse familie' , haar badkamer gemoderniseerd heeft!).
Dan kom je er achter dat je erg verwend bent met een wc-pot, wc papier en warm water.
We maken heel veel mee in heel korte tijd en ontmoeten veel mensen die iets voor ons kunnen betekenen en andersom.
Gelukkig dat Yuri, zoon van oom Salmon(zoon van de 2e vrouw van papa) en onze punakan/neef, met ons meereist want die kent ook de mensen, de weg en de taal.
Niet dat we het zonder hem niet af zouden kunnen maar het is wel een stuk makkelijker.
Joeri zei me dat Bali vakantie is en Ambon niet. Hij heeft gelijk (deze keer in ieder geval, haha).

Ambon Manisé, Atta en Joeri on Tour

Ambon Manisé, 11 oktober 2009
Vandaag was het een uitrustdag na een leuke tocht met de nodige golven op zee van/naar kampong Tomalehu-timor op Manipa.
Mama Mery Tuhurima heeft heerlijke pisang goreng gemaakt voor ons en na dit als ontbijt(!) te hebben genuttigd in ons hotel, zijn we naar Gunung Nona gegaan waar om Yohannis woont met zijn vrouw, moeder, dochter en zonen.

By the way.. eten in ons hotel is euuhhh niet te pruimen.. elke ochtend een ontbijt wat op tosti met hagelslag moet lijken of gewekt worden met nasi goreng....niet voor mij (joeri) bestemd. Afijn ..
Moeder van Oom Yohanis ,oma Atta, heeft tijdens de onlusten (' 99 t/m '04) op Ambon en omliggende eilanden naar Ceram (Piru) moeten vluchten. Nu er weer vrede is, is ze op Ambon waar Oom Y. voor haar zorgt.
Bij Oom Yohanis hebben we de bapa radja (dorpshoofd/vertegenwoordiger)van Manipa ontmoet. Van BP Radja Manipa hebben we interessante verhalen (mythes e.d.) over Manipa en zijn inwoners gehoord. Hij verwees ons naar een interessant boek die wij later op de avond konden inzien.
Na wederom heerlijk avondeten (nasi, kasbi, kentang, ayam, sajoer e.d) met zijn allen te hebben genuttigd die Tante Esther heeft voorbereid, zijn we naar Air Slobar gegaan waar we het boek 'de geschiedenis van Ambon en de Zuid-Molukken' mochten inzien. Een zeer interessant boek die men helaas niet kon lezen vanwege een nederlandse druk. Boek is tot aan de plaatjes toe :-)) interessant voor onze Bapa Radja. Hij vroeg aan ons om een kopie van de interessante verhalen over Manipa (mn captain Jonker) te kopieren en dit voor hem te vertalen.
Het leuke van Ambon is dat wanneer je hier loopt , altijd bijzondere dingen meemaakt. Zo hebben wij dit boek kunnen inzien bij de familie van Oom Tjoh en Tante Attie Tanamal en mochten we het boek ff ter kopie lenen. B-radja is nl. goed bevriend met deze familie. Na een cola te hebben genuttigd, zijn we naar een copyshop gegaan. Kopiën gemaakt en snel naar Ambon Jazz plus waar een 3-dags muziek evenement was met o.a. Massada. Zoals eerder vermeld maken we hier leuke en bijzondere momenten mee. Zo kwam ik aldaar Bung Gerson S. tegen die ik eerder in 2001 hebt ontmoet. Hij wist me te vertellen dat hij maandag (12.10) naar Buru Utara gaat. Helaas konden we nog niet meegaan vanwege voorbereidingen die we nog moeten treffen. Afgesproken dat we proberen om 14.10 te gaan waar hij ons zal opwachten. Eerder heeft Bung G. bij ons in Holland geslapen vanwege werkzaamheden voor onze kumpulan (vereninging) van burunezen.
Als vanouds heeft Massada heerlijk gespeeld en als vanouds begon hun concert veeeeeeeeel later dan gepland .. tja ..elastieke tijd die ambonezen. I.p.v. starten om 00.00uur begonnen ze na de nodige soundchecks om 02.00uur .. gaaaaaap. We lagen dus omstreeks 04.00 in bed.
Wederom een leuke dag op Ambon met leuke momenten.
Dikke zoen aan onze familie en vrienden van ons Atta en Joeri.
ps... foto's volgen.... ennee.... interenet is echt zo traag als dikke str.... Bovenstaande tekst duurt zeker 50 minuten met de nodige internet/pc onderbrekingen...grrrrrrr

Op reis naar Manipa (Tomalehu-Timor)

Gisteren om half 2 's nachts naar bed gegaan en vanochtend om 5 uur opgestaan waarna we direct gebeld werden door tante Esther met de vraag op tijd klaar te staan.
Met Yuri, oom Koen Maitimu, oom Yohanis en zijn vrouw tante Esther Maitimu (Oom Koen en oom Yohanis zijn broers en volle neven van Usi Alida/Lin, dochter van de 1e vrouw van papa).
Om 5.30 uur stond de de familie met de bus (taxibusje)op ons te wachten om richting Tehuku te gaan alwaar we met de speed, 2-motorige boot, naar Manipa zouden varen. Vanwege het getij en het rustige water moesten we vroeg met de boot vertrekken en konden we niet al te lang op Manipa blijven.
Bung Pietje, broertje van tante Esther,reed het busje en ik werd behoorlijk misselijk. Een en al kronkelweg omhoog en weer naar beneden en dat alles in het donker.De bootreis viel reuze mee, het water was kalm en de boot klapte er niet zo hard op, en voorbij Ceram zagen we in de verte Manipa al liggen.Vanaf de kust zien we al diverse islamitische dorpjes (hun masjid/kerk steekt erboven uit) en we varen voorbij een geweldig mooi eilandje waar geen mens leeft, met een kleine inham en spierwit zand, waarbij we van tante Esther en oom Koen te horen krijgen dat het de plek was waar papa altijd met de prauw naartoeging om tepicknicken. Da's pas een 'bounty gevoel'!!!
Eenmaal aan land gaan we eerst door een moslim dorp, Tomalehu Barat, en vervolgens komen we in Tomalehu Timur.Ons dorp.
Er stroomt een kleinbeekje tussendoor dat de 2 dorpen scheidt.
Bij tante Lo(dia) Maitimuaangekomen ben ik direct gaan liggen. De warmte, de reis, niet eten, de indruk,alles werd me iets te veel. Mij zullen ze zeker niet vergeten want ik heb toch gespuugddaar!!! Nadat we gegeten hadden (ik een paar happen rijst) knapte ik direct op. Gelukkig maar. Wil wel alles in me opnemen want we zijn er maar zo kort...
We praten daar met diverse mensen, voornamelijk met de familie van Maitimu, die papa, bung Tinus, mama en Boetje nog kennen en dan zien we de restanten van de kerk
waar papa en wij veel geld voor hebben opgehaald. De fundering ligt er nog, de pilaren staan er nog en de buitenmuur deels. De rest is tijdens de kerusuhanverwoest.Om te huilen....
Later brengen ze ons naar de grond van papa. Niemand mag daar iets planten of neerzetten, alleen de nazaten van de familie Ramschie. onze familie dus en het wordt door hen 'bewaakt'.
Het heeft de grootte van een voetbalveld en er staan o.a. veel sagobomen en sagerubomen op. Men mag er wel van oogsten want anders gaan de bomen kapot. Er komt heel veel op ons af en we zijn er, ik zeker, stil van.
Van iedereen afscheid genomen en samen met oom Tom Maitimu (jaaaa, Usi Alida heeft heel veel familie en allemaal kennen ze Moelia!!) varen we terug. Al met al iets meer dan 7 uur gereisd om 4 uur op het eiland te verblijven. Van die 4 uur was ik zeker 1 uur totaal van de kaart maar ik had het voor geen goud willen missen en Yuri (ondanks dat hij niet kan zwemmen en best gespannen was) en Joeri ook niet!
Terug in het hotel niet gauw erna als een blok in slaap gevallen om de volgende dag met veel spierpijn van de bootreis op de staan.